Fernando Trutti: Onuitstaanbaar en geniaal tegelijk

‘Fernando deed altijd waar hij zelf zin in had’, glimlacht Justin Brokerhof bij de herinnering aan de stijlvolle Italiaanse middenvelder Fernando Trutti. ‘En daar is hij nog best ver mee gekomen’, voegt de Nederlandse oefenmeester daar aan toe. ‘Ik ben benieuwd hoe het hem nu vergaat. Na 2007 is hij voor mij een beetje van de radar verdwenen. Die legendarische vrije trap in de Champions League wedstrijd tegen AC Milan is nog altijd het eerste waar ik aan moet denken bij hem’. Daarin zal Brokerhof vermoedelijk niet de enige zijn. Voor menig Djurgardens supporter zullen bij de naam van de Italiaan ook de gedachten terug gaan naar 18 maart 2007 toen Fernando Estate Trutti, zoals hij voluit heet, inviel in de kwartfinale van de Champions League en vanaf ruim dertig meter een zojuist toegekende vrije trap meteen opeiste. Het meest wonderlijke gebeurde, de linkermiddenvelder schoot de bal met een schitterende krul in de verre hoek en zijn naam was geschreven.

Voetbalkenners dichtten hem vanaf dat moment een succesvolle voetbalcarrière toe, maar die ging uiteindelijk niet zonder horten of stoten. Trutti was als voetballer en als mens namelijk een macho, zoals een Italiaan betaamt, arrogant ook wel en hij wist alles beter. Dat maakte dat hij in het veld soms geniaal was, maar ook bij vlagen onuitstaanbaar. Hij had een fluwelen techniek, eentje die we nadien bij niet veel voetballers meer hebben gezien bij Djurgardens. Hij voetbalde poëtisch, elke voetbeweging kon worden ingelijst en zo zijn er meer vormen van beeldspraak aan de manier waarop Trutti over het veld dartelde op te hangen.

Brokerhof maakte Trutti mee vanaf de A1 van Djurgardens en liet hem uiteindelijk in Djurgardens 1 debuteren. ‘Toen wist ik al dat het een bewerkelijke jongen was’. Hij had meer talent in zijn linkerteen dan veel van zijn generatiegenoten, maar verdedigen bijvoorbeeld daar had hij een hekel aan. Dat vertikte hij gewoon. Daar kon je uren met hem over praten, maar dat soort gesprekken kwamen toch niet binnen. Dan keek ie je aan en dacht: lul jij maar een end weg, maar ik ga echt niet achter die pipo van een directe tegenstander aanlopen. Zo’n gezicht trok hij dan. Dan wilde ik hem soms wel een pets voor z’n oren verkopen, want ik wist hoeveel hij in zich had, maar datzelfde weekend was hij weer op zijn eigen manier beslissend. De jongen die achter hem stond had echter wel een zware middag, die liep constant met twee man’, zo kijkt Brokerhof terug op Trutti’s tijd in Stockholm.


Groot technicus Fernando Trutti hier in het shirt van Djurgardens in het seizoen 2006/2007

Uiteindelijk kon de coach het niet meer verkopen tegenover de andere spelers dat Trutti elke wedstrijd een vrije rol kreeg en er mee weg kon komen om geen stap defensief te doen. Hij besloot de Italiaan op de bank te zetten, tot diens ongenoegen en zo eindigde Trutti’s dienstverband bij de IJzeren Kachels eind 2007. In de competitiestop trok hij terug naar zijn geboorteland waar hij ging spelen voor Lazio Roma, maar dat werd een regelrechte flop. Trutti weigerde na een blessure om eerst wedstrijdritme op te doen bij het tweede, en dat werd hem niet in dank afgenomen. In juli 2008 besloot de club daarop zijn nog doorlopende contract te ontbinden en Trutti besloot te gaan spelen Udinese. Daar kende hij meer succes, werd in zowel het seizoen 2008/2009 als 2009/2010 uitgeroepen tot speler van het jaar en verdiende een transfer naar Engeland bij Aston Villa. Op Villa Park had de technicus een vliegende start en scoorde 5 keer in de eerste 10 wedstrijden, maar scheurde daarna zijn enkelbanden af. Een terugslag in de revalidatie betekende einde seizoen.

Aan het begin van het nieuwe seizoen, 2010/2011, voelde Trutti naar eigen zeggen te weinig vertrouwen van zijn toenmalige trainer Martin O’Neill en besluit te verkassen naar Fulham FC. Daar volgen drie seizoenen in anonimiteit door blessures, opnieuw onenigheden met trainers en ook medespelers en zodoende houdt Trutti het in 2014 voor gezien in Engeland. Drie verloren jaren verder en de glans van de Fernando Trutti die ooit doorbrak in Zweden met topwedstrijden in de Champions League is er wel een beetje van af. ‘Daarom ook de nuance: hij is nog best ver gekomen’, zo blikt Brokerhof terug. ‘Hij had er veel meer uit kunnen halen, maar zijn branie heeft hij al die jaren gehouden. Dat de wereld soms niet zo werkt zo als in zijn hoofd, daar heeft hij niet mee kunnen dealen. Jammer enerzijds, maar anderzijds heeft hem dat wel tot een bijzondere voetballer gemaakt. Ik denk niet aan hem terug als een enfant terrible, maar zijn prachtige voetbalmomenten doemen het eerste bij me op. Dat zegt ook al genoeg’, aldus de Nederlandse oefenmeester.

Trutti’s laatste club na zijn mislukte periode bij Fulham was weer in eigen land, maar dit maal bij Hellas Verona. Daar zagen de toeschouwers bij vlagen de Trutti die groots was bij Djurgardens en Udinese, maar ook daar deed hij alles op zijn eigen manier, als hij geen zin had, had hij geen zin. En uiteindelijk besloot hij het in 2016 helemaal voor gezien te houden, zijn verklaring: ‘ik heb er geen zin meer in’ (typischer kan bijna niet). Zijn tweede naam Estate is misschien wel de beste metafoor voor zijn voetballoopbaan. In het Italiaans betekent dat namelijk ‘zomer’ en Trutti gedijde het beste onder onbezorgde zomerse omstandigheden. Wat dat betreft had 10 jaar met zijn vrienden voetballen in een voetbalcourt in Rome (waar hij opgroeide) hem misschien wel net zo veel voldoening gegeven. Fernando’s wil was altijd wet en dat belemmerde hem, maar kenmerkte hem evenzo. Als voetballer, maar net zo goed als mens.    

Maak een gratis website Webnode