Gregory Balbajouri: Eigenaardige Rus met twee gezichten

Je hebt voetballers die netjes in de maat lopen, altijd volledige discipline tonen en ja en amen zeggen tegen de trainer. Maar je hebt ook voetballers die de regels geregeld aan hun laars lappen en vooral lekker doen waar ze zelf zin hebben. Zo’n speler was Gregory Balbajouri, een eigenaardige Rus met twee gezichten. Als het fluitje ging, was hij de wilskrachtige rechtervleugelspeler die het liefst de hele rechterflank bestreek en zijn loopvermogen en verfijnde voorzet een drietal seizoenen heel wat leuke wedstrijden bij elkaar speelde voor Djurgardens. Maar Balbajouri was geen trainingsbeest, integendeel: het liefst kwam hij eigenlijk alleen opdagen op de wedstrijddagen. Trainen, veel trainen of zwaar trainen was niks voor hem. ‘Dat kon zijn magere lichaam niet aan’, zei hij dan. Gregory Balbajouri past in het rijtje met spelers als Pinto Lá Rá. Bij vlagen geweldig op het veld, maar daarbuiten iemand waarvoor men een gebruiksaanwijzing met vijf bijlagen nodig had.

‘Maar het zijn wel de jongens waar je het vandaag de dag nog over hebt. Greg kon heel aardig voetballen, maar hoort zeker niet bij de vijf beste rechtsbuitens van de laatste jaren bij Djurgardens. Maar hij was wel een caracter, niet duizend in een dozijn, iemand op wie je soms boos kon worden en de dag daarna weer een heel goed gesprek mee had’, zo herinnert trainer Justin Brokerhof de Russische aanvaller. De huidige coach van Djurgardens werkte met hem in de A1 en zag hem later ook zijn debuut maken in het eerste. ‘Als hij zijn dag had, dan had hij zij dag en speelde hij met volle overgave. Maar had hij zijn dag niet, dan kon je hem eigenlijk beter thuislaten. Het was soms echt bijzonder wat er in zijn hoofd omging en dat vertaalde zich dan door in hoe hij zich op het veld gedroeg. Hij heeft echt hele goede wedstrijden voor Djurgardens gespeeld, maar dat wisselde hij af met wedstrijden waarin hij werkelijk waar alles verkeerd deed. Maar toch had hij een hele goede klik met het publiek, ik denk vanwege zijn inzet en passie. Hij kon een doelpunt ook zo heerlijk uitzinnig vieren. Echt een jongen van uiterste, maar dat maakte wie hij was als voetballer en is als mens’, aldus Brokerhof.

De Nederlandse oefenmeester zou overigens niet weten wat Balbajouri vandaag de dag bezig houdt. ‘Ik vermoed dat hij niets meer in het voetbal doet, volgens mij echt zo’n jongen die van de radar verdwijnt en iets heel ander gaat doen’. Toch is niks minder waard, na drie seizoenen Djurgardens speelde Balbajouri namelijk nog drie seizoenen in Zweden bij Mjällby AIF en daarna keerde hij terug naar zijn vaderland Rusland. Daar kwam hij achtereenvolgens uit voor Roebin Kazan, FK Rostov en FK Oefa. Bij die laatste club is hij blijven hangen en hedendaags zowaar jeugdtrainer. Bij het horen van die actualiteit moet Brokerhof lachen en zegt: ‘Ik kan het me bijna niet voorstellen dat Greg nu jeugdspelertjes uitlegt hoe het moet. Maar het is ook wel weer typisch natuurlijk, hij heeft ze in ieder geval wel voorgedaan hoe het niet moest. Grappig, ik had dat echt niet verwacht, hij was echt iemand waarvan ik had gedacht dat hij zich volledig van het voetbal zou hebben gedistantieerd. Maar wel mooi dat hij toch ergens het licht heeft gezien dan haha’, zegt Brokerhof.

Stefan Daarna, wiens broertje nu schittert bij de beloften van Djurgardens, speelde zowel in de jeugd van Djurgardens als bij Mjällby samen met Balbajouri en de twee waren zelfs concurrenten van elkaar op rechtsbuiten. ‘Vroeger toen ik nog met Greg voetbalde, durfde ik dat nooit toe te geven, maar ik was altijd de jongen die er heel hard voor moest werken en veel moest trainen. Terwijl Greg de kantjes ervan af liep, maar wel genoeg talent had om het vaak van mij in de concurrentiestrijd te winnen. Ik herinner me Greg vooral als een heel oprechte jongen. Dat kun je op verschillende manieren uitleggen, maar hij was bijvoorbeeld oprecht en eerlijk in het zeggen dat hij er geen zin in had, maar hij was anderzijds ook heel oprecht in de passie die hij op het veld geregeld liet zien. Dat was ook Greg, het opgaan in zo’n wedstrijd, de interactie met het publiek, niet altijd, maar als het even meezat wel. Soms was het allemaal passievol, soms was het allemaal inspiratieloos. Er was geen middenweg. Greg was Greg en Greg is Greg waarschijnlijk nog steeds. Ik spreek hem nu niet meer, maar als ik hem nu zou ontmoeten, zou ik zo weer dezelfde karaktertrekken herkennen, daar ben ik van overtuigd. Dat gaat er niet zomaar uit. En dat kunnen ze dan misschien ‘een jongen met een handleiding’ noemen, maar het zijn wel de jongens waar de verhalen van blijven hangen. En dat is ook voetbal, het is meer dan alleen die acties op het veld. Voetbal gaat ook over persoonlijkheden. En zo’n Djurgardens persoonlijkheid is Gregory zeker’, waren de mooie woorden die Daarne sprak over zijn oud collega.