Een blik op de concurrenten van Djurgardens in de Allsvenskan 2019/2020

08-08-2019 17:00 - In aanloop van het seizoen 2019/2020 nemen we de voornaamste concurrenten voor Djurgardens in strijd om het kampioenschap onder de loep. Vorig seizoen liepen de IJzeren Kachels het kampioenschap op één punt mis na een bewonderingswaardige inhaalslag. Hoe liggen de titelkansen voor de ploeg uit Stockholm dit seizoen? Op papier heeft de club uit de hoofdstad namelijk de sterkste en breedste selectie, maar de concurrenten hebben de gelederen ook allemaal versterkt. Dus hoe goed zijn de concurrenten en wat zijn hun titelkansen? We bespiegelen de kanshebbers en bespreken hun beste spelers. 

Kalmar FF
Uiteraard te beginnen met de kampioen van vorig seizoen; de Rode Broers; Kalmar FF. Zoals de ploeg er nu voorstaat, zien we bij de aftrap van het nieuwe seizoen vermoedelijk maar één wijziging in de basisopstelling ten opzichte van de vorige jaargang. Humud Pashtunwali vertrok namelijk naar Örebro SK in de hoop op meer speelminuten en daar haalde de club de ervaren Kimmy Fiort voor in de plaats. Per saldo gaat Kalmar er hier zeker mee op vooruit. Pashtunwali was immers een gewaardeerde kracht in de Gudfagln Arena en stond verdedigend wel zijn mannetje, maar was opbouwend geen hoogvlieger. Kimmy Fiort daarentegen beheert beide facetten; defensief een rots in de branding en ook een jongen met een goede inspeelpass. Het belooft een mooi duo te worden met Feden Jallünden; Jallünden de mannetjesputter en Fiort de architect van achteruit met eveneens fysieke bagage.

Met het oog op de toekomst trok Kalmar daarnaast Seipo Kaninchen van het naar de amateurs gedegradeerde IFK Jönköping Södra aan. Voor de jonge Kaninchen een zeer interessante stap; in één klap van de degradant van de Superettan naar de kampioen van de Allsvenskan. Een ongekend groot talent bovendien die al twee jaar op piepjonge leeftijd de aanvoerdersband bij Jönköping droeg en waar meerdere clubs uit binnen- en buitenland achteraan zaten. Maar Kalmar heeft die slag dus gewonnen.

De grootste slag die Kalmar naar eigen zeggen trouwens tot dus ver op de transfermarkt heeft gewonnen, is het vast kunnen houden van Triinti Sararaar en Kyle Kolmärden. Het duo blinkt jaarlijks uit en heeft geen geheim gemaakt van de interesse in een buitenlands avontuur. Maar ze ruilen Kalmar alleen in als er iets échts interessants voorbij komt. En dat is voorlopig niet gebeurd. Het is te hopen dat dat zo blijft, want dit op elkaar ingespeelde tweetal lijkt moeilijk te vervangen.

Al met al kan Kalmar met dit elftal weer een hele goede gooi gaan doen naar de titel. Bovendien is de selectie er in de breedte sterker op geworden en herbergt het ook nog een hoop talent. Het lijken de ingrediënten te zijn voor een nieuw succes seizoen.

Het rode shirt van Kalmar staat Kimmy Fiort goed

Malmö FF
Malmö moest het vorig seizoen op drie punten afleggen tegen Kalmar en is er dit seizoen op gebrand om weer een greep te doen naar de titel. De club presenteert zich in het nieuwe seizoen met flink wat meer nieuwe namen in de vermoedelijke basisopstelling dan de meeste concurrenten. Dat lijkt enerzijds een gok, maar anderzijds zijn het wel stuk voor stuk spelers die zich in de voorbije jaargang hebben bewezen en waarvan dus veel mag worden verwacht.

De linie die de meeste mutaties heeft ondergaan, is de defensie. Zo vormden Kimmy Fiort en Morten Sandis de afgelopen jaren het hart van de defensie, en met succes, en is die taak nu weggelegd voor een nieuw duo: Skruv Viren en Staffan Stäheli. Twee spelers die al meerdere seizoenen op de deur klopten en het nu mogen gaan laten zien bij een topclub in plaats van een subtopper. Naar verwachting gaat dat hun geen problemen opleveren, maar eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat het een risico is om beide posities in de as van de verdediging te vervangen. Voor de ervaring in de spelersgroep trok Malmö wel Laurens Marok aan. Al gaat naar verwachting niet hij, maar Maxime Marnixsson de erfenis die Alexei Quepke achterlaat opvullen. Een zware taak voor de voormalig Gelfe-back, die met Viren wel al meteen een maatje heeft bij zijn nieuwe club. De twee kennen elkaar van een succesvol afgelopen seizoen in Gävle.

Voor het middenveld ontvangen de Hemelsblauwen Armann Tavetti en Agnés Biolande als belangrijkste aanwinsten. Tavetti was Malmö’s eerste versterking en intern verwacht men stiekem veel van het toch wel gevallen talent. Biolande daarentegen heeft de laatste jaren al volop naam gemaakt, eerst bij Örebro en de afgelopen twee seizoenen was hij uitblinker bij AIK. De oud jeugdspeler van Djurgardens hoopt die lijn weer een niveautje hoger bij Malmö te kunnen doortrekken.

Als we naar de aanval kijken, schittert spits Manfred Peitilla-Joensson in afwezigheid. De ervaren striker miste naar eigen zeggen waardering in de havenstad en speelt volgend seizoen in de Behrn Arena bij Örebro. Tobias Ludvigsson, die vorig seizoen al geregeld de voorkeur kreeg boven Pietilla-Joensson in de punt van de aanval, lijkt de vaste eerste spits van de club te gaan worden. Rainer Oggenfuss werd immers ook gehaald als vervanger van hem als linksbuiten. De Zwitser maakte een sterk seizoen door bij AIK en lijkt eveneens een directe versterking.  

Kortom; we kunnen wel stellen dat Malmö niks aan het twijfel wil overlaten als het gaat om de kansen op de titel. De club beschikt in het nieuwe seizoen over een gerenoveerde verdediging, waarvan alleen Mosaico een bekende naam is en de andere drie het nog moeten gaan laten zien in de vaderlandse top, maar wel hebben aangetoond dat ze het niveau aan moeten zouden kunnen. Het middenveld kent weinig wijzigingen en in de aanval is de verwachting dus dat in ieder geval het duo Ludvigsson-Oggenfuss voor de doelpunten moeten gaan zorgen. Dat is een weerzien tussen oude bekenden, want de twee waren eerder succesvol samen bij Örgryte.

Staffan Stäheli (links) en Skruv Viren vieren een goal in de voorbereiding samen

IFK Göteborg
IFK Göteborg hoopt in het nieuwe seizoen weer een gooi te kunnen doen naar de titel. De Koninklijken snakken naar een succes en hebben zodoende net als Malmö flink huisgehouden op de transfermarkt. Naast dat het de nodige vertrekken heeft moeten toestaan, schiep dat ook mogelijkheden om de selectie eens te herzien en op bepaalde posities opnieuw in te richten. Veel plekken in het elftal hebben een vernieuwingsslag doorgemaakt.

Alfar Pihiinen bijvoorbeeld staat komend seizoen onder de lat als eerste keeper. De voormalig Örgryte-goalie was al langer een target van IFK, maar hij werd tot nu toe steeds aan zijn contract gehouden door Örgryte. Dat contract liep nu echter af en daardoor ontvangt de degradant niet eens een vergoeding voor haar jarenlange uitblinker.

Captain Andrei Steggmans stelt zijn voetbalpensioen nog met een jaartje uit, maar ruilde de Allsvenskan wel in voor de Superettan. Zijn vertrek zal niet zo zeer sportief een gemis zijn, maar het wegvallen van zijn routine en persoonlijkheid zal wel gevoeld worden. IFK gaat dat proberen op te vangen met de komst van eveneens een oud-Djurgardens speler; Mels Vonderalfen.

Op het middenveld is Ketil van Eik de belangrijkste nieuwkomer. De nog steeds pas 21-jarige Noorse spelverdeler werd na weer een sterk seizoen bij Motala begeerd door meerdere clubs, maar IFK Göteborg heeft de strijd om hem gewonnen. Naar verwachting heeft de technische staf hem voorgehouden dat er een basisplaats in het verschiet zit. Hij zou een logische keus zijn op het middenveld naast Oeladzimir Hantsjaric of Thrándar Hendersen.

Voor de aanval nam de club transfervrij afscheid van Reginius Schümpeter en Toinin Chester die vorig seizoen weinig indruk maakten. Daarvoor in de plaats werd de portemonnee getrokken voor de komst van Kalevi Loviisa van Djurgardens IF en Ingmar Pjoetis, oud speler van Motala en de afgelopen twee seizoenen actief bij het Engelse West Bromwich Albion. Twee toptransfers waarmee de blauw-wit gestreepten hopen weer serieuzer bovenin mee te kunnen doen.

Ketil van Eik bij zijn presentatie in het blauw-wit van de Koninklijken

Helsingborgs IF
Helsingborgs hoopt net als IFK Göteborg weer wat meer op te schuiven naar top-3 kansen in plaats van top-5 kansen, met stiekem de hoop toch weer mee te kunnen doen om de kampioensbeker. Van alle topclubs gebeurde er bij de Melkkoeien echter het minst tot dus ver tijdens de transferwindow. Gottlieb Jolissaint is de eerste en enige aanwinst nog deze zomer, al is dat zeker niet de minste. Helsingborgs trok maarliefst 2 miljoen uit voor het toptalent van GIF Sundsvall en won daarmee de strijd van onder meer Malmö en ook enkele buitenlandse gegadigden. Bij zijn nieuwe club zijn de verwachtingen van hem dan ook hooggespannen. Hij moet vorm gaan geven aan het aanvalsspel van HIF in het aankomende seizoen.

Voor verdere nieuwkomers is de club afhankelijk van spelers die vertrekken, waardoor enerzijds salarisbudget vrij komt of een transfersom wordt ontvangen. De financiële middelen reiken immers niet meer tot aan de hemel. Toch is de kans groot dat er binnenkort wat spelers uitgezwaaid gaan worden. Zem Saas lijkt zich na zes jaar immers op te gaan maken voor een nieuw avontuur buiten Zweden. De Zwitserse allrounder op het middenveld beschikt over een transfervrije status en heeft de clubs voor het uitkiezen. Diezelfde status genieten Jack Bassong Jake en Andren Lauritzen en ook zij zijn niet van plan om hun verbintenis alsnog te verlengen. In dat geval komt er in ieder geval salaris vrij voor nieuwe aanwinsten.

De voornaamste vraag zal dan zijn hoe de wereld er voor Helsingborgs uitziet zonder Zem Saas in de gelederen. Hij was de afgelopen seizoenen immers toch de grote architect van het elftal en met zijn afwezigheid zal er iemand anders op moeten staan. Voor wie is die rol weggelegd, is dan de vraag. Diderik Hark maakte een sterk afgelopen seizoen door, net als Lars Gardstanga. Zij zullen het nieuwe team vermoedelijk wel moeten gaan dragen. Het valt dan te bezien of zij met aanvulling van nieuwe krachten kunnen zorgen dat Helsingborgs weer naar een kampioensucces kan worden gegidst.   

Hierbij hebben we de clubs die vorig seizoen in de top 5 zijn geëindigd besproken. Naast deze vier kunnen er nog enkele outsiders worden benoemd die goed hebben ingekocht en zomaar eens kunnen verrassen en ook mee kunnen gaan doen om de bovenste plaatsen.

IF Elfsborg
Te beginnen met de nummer 6 van het afgelopen seizoen; IF Elfsborg. Een eindklassering die teleurstelde, de club, de spelers en de supporters hadden meer verwacht van de club uit Boras. Zodoende besloot ook IF Elfsborg om een bezem door de selectie te halen en van een aantal jongens afscheid te nemen. Niet opvallend zijn dat ook met name spelers die vorig seizoen weinig in actie kwamen of niet hebben laten zien wat van hen verwacht werd. Zo mochten onder meer Thor Kvalsund en Harmten Arthursson vertrekken, beiden vonden met Gelfe een nieuwe werkgever.

Bij het aantrekken van nieuwe spelers heeft de club vooral ingezet op talent, al hebben een aantal van hen zich ook al bewezen op het hoogste niveau en worden rijp geacht voor een basisplaats. Ospak Kollsvein bijvoorbeeld is pas 21, maar speelde al wel drie seizoenen in het eerste van Gelfe. Ragnfrid Spjut is met zijn 25 jaar de oudste van de nieuwelingen en tevens de enige die van buiten Zweden is gehaald. De centrale middenvelder was de afgelopen seizoenen een gewaardeerde kracht bij FC Kopenhagen en is eveneens gehaald voor de basis. Dat maakt de concurrentie op het middenveld moordend, met ook jongens als Marco Hunsk, Anders Ellingsen en Leffe Couriaut nog in de gelederen. Het maakt Elfsborg er alleen maar beter en scherper op. Dat lijken goede ingrediënten voor een betere eindklassering dan afgelopen seizoen.

AIK Solna
AIK steekt haar ambities niet onder stoelen of banken en wil structureel mee gaan draaien in de subtop. Tiende of elfde worden moet tot de verleden tijd gaan behoren. Hierop heeft de club uit Stockholm ook haar aankoopbeleid afgestemd. De geel-zwarten hebben een bredere selectie dan vorig seizoen, als er geen spelers meer weggaan en financierde dat door drie basisspelers van de hand te doen. Dat was enerzijds gedwongen, maar anderzijds heeft de club daar goede (zo niet betere) alternatieven voor teruggehaald.

Hoiver Wahlvist was immers jarenlang dé rots in de branding bij Örebro. Juri Huddu is weliswaar een ander type dan Agnés Biolande, maar AIK weet wat het in huis haalt als Huddu weer zijn Mjällby-niveau weet aan te tikken. Djurgardens had hem bovendien niet voor niks op haar lijstje staan. Yliantilla is een goedkoop alternatief voor Oggenfuss, een zelfde type bovendien en afgelopen seizoen met een nog hoger rendement. En Kerem Peppzi gaat voor eerherstel van zijn carrière na magere jaren bij Elfsborg.   

Op papier lijkt AIK dus niks aan kwaliteit te hebben ingeboet, ondanks het vertrek van drie dragende krachten van het afgelopen seizoen. De selectie is tevens op meerdere posities breder bezet, wat in de loop van de competitie alleen maar voordelig kan uitpakken. De club deed al met al goede zaken deze transferperiode. Nu nog hopen dat verder iedereen blijft.

Kerem Peppzi werd grootst gepresenteerd bij AIK. Hij wil revanche na zijn mislukte periode in Boras

Örebro SK
Het lijkt aan de vooravond van het seizoen 2019/2020 een trend te zijn voor Allsvenskan clubs om de selectie van een frisse wind te voorzien. Ook Örebro verwelkomt namelijk maarliefst tien nieuwkomers en nam afscheid van zeven spelers, en dat terwijl de transfermarkt ook nog altijd open is. Örebro werd afgelopen seizoen na een ijzersterk begin uiteindelijk achtste en zag zich gedurende het seizoen steeds verder afzakken op de ranglijst. Voor het komende seizoen hoopt de club meer stabiliteit in het elftal te hebben ingebouwd, waardoor de prestaties hopelijk een stuk constanter worden.

De club nam afscheid van haar twee spitsen Slowi Sabi en Lincolm Kloptya, maar kreeg daar wel een vervanger van formaat voor terug. Manfred Peitilla-Joensson moet Örebro immers aan doelpunten gaan helpen en dat is wel weggelegd voor de oud speler van onder meer Malmö en Motala. Verder lijkt er overgeschakeld te gaan worden naar een driemans voorhoede, aangezien Morten Rogalund terugkeert in de Behrn Arena en Iriis Vinkia ook niet gehaald is om op de bank te zitten.

Trainer Keesie Casay benoemde het verlengen van het contract van Stig Rehnyet overigens als belangrijkste slag deze transferwindow. De 26-jarige aanvallende middenvelder is tevens benoemd tot nieuwe aanvoerder, na het vertrek van Hoiver Wahlvist naar AIK. De Noor lijkt ook komend seizoen dé sleutelspeler van de club te zijn, waar veel andere spelers zich aan optrekken. En als hij met steekpassjes een goede toevoer naar het aanvalstrio kan bewerkstelligen, kan het wel eens een mooi seizoen voor Örebro gaan worden. Wie weet dat de club dan wel een mooie plek op de ranglijst kan vasthouden tot en met de laatste speelronde.   

GAIS Göteborg
Om GAIS als titelkandidaat te beschouwen, gaat natuurlijk wat ver. Maar feit is wel dat de tweede club van Göteborg, na een uitstekend afgelopen seizoen met een negende plaats, wel steeds dichter tegen het niveau van de eerste club uit Göteborg –IFK- aankruipt. Bij de Koninklijken ontkennen ze dat het liefst hardop, maar gekeken naar de selectie die GAIS voor het nieuwe seizoen op de been heeft, zijn ambities om volop in het linker rijtje mee te doen helemaal niet gek.

Het tot dus verre aanblijven van Sixten Richardet en Civas Jaccoud is geweldig nieuws voor de club. Bovendien is het vertrek van Nuño Ménéres Piminel redelijk opgevangen met de komst van Otokar Feuchtenegg vorig seizoen al en heeft GAIS met Rejason Paris nog een heel ander type aanvalsleider weten aan te trekken. Een luxeprobleem voorin nu zelfs, met ook Pavl Lop als nieuwkomer erbij.

Zodoende lijkt het aantal doelpunten dat de club inloste met het vertrek van Piminel te zijn opgevangen. Offensief is er nu immers de beschikking over meerdere opties en bovendien kunnen daar verschillende speelwijzen aan worden gekoppeld. Aan creatieve spelers bovendien geen gebrek, met niet te vergeten ook Kristoffer Vagerkranz en Raveck Chifelic nog in de gelederen. Al met al herbergt de huidige selectie gewoon heel veel voetballend vermogen met veel technisch begaafde spelers. En dat kan zomaar eens iets moois opleveren.  

Sterspelers Civas Jaccoud (links) en Kristoffer Vagerkranz spelen zoals het nu er nu laat uitzien ook komend seizoen voor GAIS