Jaro Dahlwasser vervalt bij Halmstads weer in degradatiestress.

Het is de laatste dag van oktober als Halmstads BK in Solna met man en macht één punt in de wacht sleept tegen AIK. Jaro Dahlwasser loopt de catacomben van de Swedbank Arena in en kan ondanks zijn assist op de 1-1 van Reginius Schümpeter niet bepaald glimlachen. ‘Het klinkt gek’, zegt hij. ‘Maar we hadden hier vandaag gewoon kunnen winnen. Dat geeft mij een dubbel gevoel want enerzijds ben ik blij dat we laat in de wedstrijd nog een punt in de wacht slepen, maar anderzijds hadden we over de hele wedstrijd het beste van het spel’. Niet veel later werpt hij een blik op zijn telefoon en ziet tot zijn verbazing dat Atvidabergs opnieuw wint. Het is hetzelfde liedje als vorige week toen Halmstads ook knap een punt pakte in eigen huis tegen Helsingborgs, maar Atvidabergs won uit bij Örgryte, waardoor die club inliep. Door de overwinning van Atvidabergs op Östers is Halmstads BK de nieuwe rode lantaarndrager van de competitie.

Voor Jaro Dahlwasser gaan de gedachten bij die klassering meteen terug naar vorig seizoen, toen hij met Norrköping op vergelijkbare wijze onderaan de ranglijst terecht kwam. Ook die club begon namelijk nog redelijk aan de competitie vorig jaar, maar kwam daarna in een vrije val terecht. Toch weigert de middenvelder de volledige gelijkenis te maken: ‘Met alle respect, maar het veldspel bij Norrköping vorig seizoen was werkelijk dramatisch, dat staat nog in een te groot contrast met het redelijke spel wat wij vandaag op de mat legden. Halmstads het nieuwe Norrköping noemen is het aanpraten van een crisis en doe ik dan ook niet mee’, is Dahlwasser helder.

Helemaal onterecht is de vergelijking met Norrköping desondanks niet. Het verval van beide clubs na een succesjaar is namelijk tekenend. Norrköping werd in 2013 vierde en oversteeg zo haar eigen kunnen, om één seizoen later roemloos laatste te eindigen. Of datzelfde lot Halmstads te wachten staat, is natuurlijk nog lang niet bekend, maar de cijfers liegen er niet om: vorig seizoen heel knap zevende en nu dus na 20 gespeelde wedstrijden hekkensluiter met een schamele 15 punten.

Jaro Dahlwasser brengt enige nuance aan bij de kille cijfers: ‘Dit Halmstads is dan misschien niet het Halmstads van vorig seizoen, maar zeker de laatste weken is het spel allerminst slecht. Tegen AIK en Helsingborgs hadden we zelfs gewoon kunnen winnen. We moeten in sommige fases alleen meer vastigheid en veerkracht tonen. Dat zie je tegen Helsingborgs als we een 2-0 voorsprong zomaar weggeven, terwijl je dan juist in staat moet zijn om het achterin dicht te houden en te gokken op de counter. Vandaag tegen AIK is het omgekeerd als we achter komen. Na die redelijk vroege 1-0 zijn we zo van slag dat we in een groot deel van de eerste helft niet meer aan voetballen komen. Gelukkig pakken we dat daarna in de tweede helft wel weer op’, legt de centrale middenvelder uit. Trainer Veikkannen sluit zich bij die woorden aan: ‘We hebben nog 10 speelronden om het tij te keren en ik zie daar nog voldoende aanknopingspunten voor. Onderin zijn de verschillen klein en dat valt nu in ons nadeel uit. Liever nu dan ergens in maart. Als we dan maar gewoon boven de streep staan’, zegt de oefenmeester.

Als aanwinst Dahlwasser naar zijn eigen spel kijkt, ziet hij niet in waar in het grote geheel fout gaat. ‘Het klinkt misschien arrogant, maar ik vind dat ik een aardig seizoen doormaak en ben volgens mij een stabiele factor binnen dit team. Vorig seizoen was dat wel anders en dat wist ik toen ook. Toen deelde ik in de malaise en waren bepaalde tegengoals aan mij te wijten door bijvoorbeeld een verkeerde inspeelpass of verloren duel. Dat soort persoonlijke fouten waaruit ook een goal voortkomt, heb ik dit seizoen eigenlijk nog niet gemaakt. Gelukkig ook maar’, aldus de oud speler van Norrköping en Djurgardens.

De vinger op de zere plek leggen, vindt hij vanuit zijn oogpunt dan ook moeilijk. Maar het groot aantal gelijke spelen (maar liefst 9) is wellicht een oorzaak. Althans een oorzaak op zich is het niet, maar het toont wel aan dat Halmstads vaak niet doortastend genoeg is. ‘Doorpakken heet dat. En daar hebben we het op de training vaak over. Als je voor staat is dat van belang, maar net zo goed als je achter staat’, valt Dahlwasser bij. Overigens is hij samen met Thomas Johanson de meest ervaren veldspeler van de selectie en voelt daardoor ook een soort verantwoordelijkheid. ‘Tigoo (red. Laar) draagt de band, maar jongens als Eclesiam Kerekes, Thomas Johanson en ik staan hem bij in coaching in en buiten het veld. De spelersgroep herbergt immers ook veel talent en die proberen we van tips te voorzien. Dat doe ik omdat ik weet dat ik het vroeger ook fijn vond als ik als 18-jarig jochie geholpen werd’.

Dan gaan we terug naar 1997 toen Jaro Dahlwasser zijn debuut maakte als profvoetballer als invaller bij Djurgardens IF. Verder dan die ene invalbeurt kwam het overigens niet want hij kon vanuit de Djurgardens  A nooit echt doorstromen naar het eerste. Uiteindelijk werd hij zodoende permanent toegevoegd aan de beloftenploeg van Djurgardens die uitkwam in de Superettan. ‘Het was een mooie tijd’, blikt hij terug. Na zijn periode in Stockholm, beleefde hij zijn tot dus ver beste tijd van zijn carrière bij IFK Norrköping in Södertäljevägen. Hij was er de rots in de branding op het middenveld, maar moest door zijn vorstelijke salaris afgelopen zomer genoodzaakt vertrekken na de degradatie. ‘Dat deed me echt pijn. De club die me al die jaren omarmt had, wilde me nu maar al te graag kwijt. ‘Je drukt te zwaar op de begroting’, krijg je dan te horen. Dat raakte mij tot diep in m’n hart, heel eerlijk’, kijkt hij er nu op terug. De succesmars van een jaar eerder, werd een vertrek langs de achterdeur bij ‘zijn club’. ‘Norrköping zit heel diep, dat is mijn club. Zo’n oneerbiedig vertrek had ik niet verdiend, maar ik had het er ook een beetje zelf naar gemaakt. Mijn spel was dat hele seizoen gewoon ondermaats en stond in schril contrast met het jaar ervoor’, voegt Dahlwasser toe. Bij zijn presentatie bij zijn nieuwe club Halmstads zat hij dan ook met een dubbel gevoel. ‘Dat heb ik toen ook heel eerlijk gezegd. Ik was op dat moment bij Halmstads, maar zat met mijn gedachten nog bij Norrköping. Ik hoop daarom ook enorm dat ze weer promoveren, wij ons handhaven en dan allebei deze prachtige clubs in de Allsvenskan uitkomen. Norrköping verdient het namelijk om op het hoogste niveau te spelen, net als Halmstads’.

Jaro Dahlwasser bij zijn presentatie bij Halmstads BK deze zomer. 'Ik was toen met mijn gedachten nog bij Norrköping'.

Door de passie waarover Dahlwasser over zijn oude club Norrköping spreekt, lijkt de vraag naar een terugkeer niet overbodig. Daarop antwoordt hij: ‘Als dat zich ooit voordoet, zegt mijn gevoel dat ik daar zeker voor opensta. Maar ik ben ook op een punt in mijn loopbaan gekomen dat ik met mijn verstand beslissingen moet nemen. Ik zal mezelf dan ook de vraag moeten stellen wat ik nog allemaal wil in mijn voetballeven. Voorlopig ligt de focus in ieder geval bij Halmstads en ik hoop dat we snel weer naar boven kunnen kijken. Een ‘scenario Norrköping’ en een tweede degradatie in mijn carrière kan ik immers niet verdragen. Ik zal dan ook alles gaan geven om dat te voorkomen’, sluit de vastbesloten middenvelder af.