Djurgardens IF 1 radbraakt Hammarby.
Djurgardens IF 1 heeft Hammarby zaterdagavond in de 19de speelronde een pijnlijke dood verkondigt. In de Stockholmse derby werd de ploeg van Jorgen Plas met 5-0 op de pijnbank gelegd. Zodoende kopten veel kranten gisteren: ''Djurgardens IF 1 radbraakt Hammarby''. Daar zit wel wat in, door de monsterscore zit de club namelijk nog dieper in de put. Naast een mogelijke degradatie zinspelen er namelijk ook steeds meer spelers met een vertrek. Gelukkig treft de club nog wel een aantal opponenten in de tweede seizoenshelft.
Doelpunten van in de eerste helft Leeuwin, Vasa en nog eens Leeuwin waren dus goed voor een 3-0 ruststand. In de tweede helft prikte Leeuwin er nog één in en kroonde zich zo tot matchwinner. Vinkia maakte de 5-0 waardoor Hammarby afdroop. Lofoten had na afloop treffende woorden: ''Dit Hammarby hoort niet in de Allsvenskan. Te veel spelers halen hun niveau niet en je moet je afvragen of dit spelersmateriaal wel toereikend is om überhaupt een rol van betekenis te spelen''. Overigens hoefde Lofoten zich niet schuldig te voelen over het verlies want hij was de enige die nog wel de drive had er iets van te maken. Vooral pijnlijk was om te zien hoe moeizaam Hammarby kansen creërt. Het speelt zonder echte spits, maar met Lennart Ashlin als diepe man. Daar staat Fattas achter die niet verder komt dan wanhoopspogingen vanaf de tweede lijn en ook vanaf de flanken komt te weinig aanvoer. Hoewel Demetibilis en Lofoten het wel proberen worden ze vaak gestopt of kiest Ashlin verkeert positie omdat hij simpelweg geen spits is. Op het middenveld houden Son en Emmaboda de defensieve orde, maar dat blijken te veel ''eenheidsworsten'', ''tikkie breed, tikke terug'', daarmee gaat Hammarby degradatie niet ontlopen.
Het hopen is op een opleving de laatste maanden waarbij het vooral afhankelijk zal zijn van de beste man in de selectie: Lars Lofoten. Alleen hij nog kan Hammarby een wonder schenken, de rest ontbreekt het simpelweg aan voetbalkwaliteiten. Het spitsenprobleem alleen al is iets waar trainer/coach Plas zich elke week over moet buigen. ''Wie moet hij nu weer opstellen?'' Otaru, Kessiakoff en Jensen hebben er allemaal al gestaan. Allen halen alleen niet het gewenste rendement en zijn ook in bepaalde wedstrijden opzienbaar door de mand gevallen. Daarom probeert Plas het nu maar met Ashlin. De speler die deze zomer aan de selectie werd toegevoegd en tot dus ver door heel het elftal zwierf. Hij speelde op links, achter de spits en nu dus als diepste man. Hopelijk voor Hammarby richt de club zich op en is het klaar voor het twaalftal speelronden van de waarheid.