Column Patrik Wehminen, deel 12.

     ‘’ Voetbal hoort bij het dagelijkse normale saaie leventje. ‘’

Column Patrik Wehminen, deel 12.

Terug van vakantie. Al het dagdromen is weer voorbij. Het normale leven is weer begonnen en iedereen zeurt weer aan je kop. De mens eist te veel van zichzelf. Het zou eigenlijk 365 dagen vakantie moeten zijn. Af en toe eens een lesje school maar verder vooral rustig aan doen. Ik ondervond ‘’dé verschijnselen van terugkomen van vakantie’’ helaas ook. Mijn mailbox is overspoeld met berichten waar ik niet op zit te wachten. De buren doen ineens aardig en vragen je hoe het geweest is. En de kamertafel ligt bezaait met kranten waarin ik dezer dagen helemaal niet meer in geïnteresseerd ben. Waarom dit alles ?, vroeg ik mezelf af. Laat me asjeblieft gewoon mijn tas uitpakken en alles op mijn gemakje opruimen. Laat me drie dagen slapen, laat me terugdenken aan die tijden in de Italiaanse zon en val me vooral niet lastig met prietpraat als : ‘’wist je dat Keesje op de hoek terwijl jij weg was al zijn katten op de barbecue heeft gelegd’’.

Excuseert u mij voor dit melodramatische debat, ik zal vanaf mijn ogen weer moeten openen voor wat er in de wereld gebeurd. En tsjaa… dat is nou net het geen wat ik als zongedroogd tomaatje aan een ‘’iets té blauw’’ zwembad niet heb gedaan. Ik heb zelf de voetbalwereld even achter gelaten, niet meer nagedacht over dat éne passje of die éne voorzet in minuut 43 waarin de wedstrijd nog alle kanten op kon. Ik heb zowaar genoten van de Tour de France. Gekeken hoeveel pijn die arme wielrenners leidden om vervolgens in Parijs huilend bij paps en mams in de armen te vallen en te bedenken : ‘’dit heb ik toch maar mooi even gedaan’’. Geweldig toch, daarmee kom ik mijn zomer door. Je bent even helemaal weg van de bewoonde wereld, nestelt je in een Italiaans dorpje tussen de olijfranken achter een televisie die alleen maar aan en uit kan en toevallig ooit op de sportzender is blijven staan. Kijkt daar de etappe van 14:00 tot 17:30 en laat je vervolgens ophalen door vrouwlief om je daar vervolgens de dag erna weer te laten afzetten.

Bij mij hoort het voetbal zo bij het dagelijkse normale saaie leventje dat je er gewoonweg even helemaal niks mee te maken wil hebben. In de zomerstop kijk in daarom de Tour en in de winterperiode gaat de tv aan voor de schaatswedstrijden. Want van sport kan ik maar geen genoeg van krijgen. Sport is iets bijzonders, het maakt iets bij mensen los, laat de mens dingen doen die ze normaal nooit doen en daar ben ik graag toeschouwer van.

Maar wees niet bang mensen, nu de klok weer slaat om de seconde, de auto’s weer rijden en stoppen voor het rood, nu ben ik weer gewoon de voetbalanalist van weleer. Ik ben opgestaan uit de dood, herrezen uit een roes. Ik zal de voetbalwereld weer in moeilijke tijden bijstaan, terugblikken, anekdotes naar voren halen en verslaan. De competitie is weer begonnen. En ik zeg u beste mensen, laten we er allemaal voor gaan zitten. De Tour is voorbij, de tvgids is nog leeg, schakel eens over op Swedisch Sport en geniet van de slotface van deze voetbaljaargang. Wat doet Djurgardens IF 1 ? Hoe houdt broederclub Djurgardens IF B zich staande ? En strekt Kalmar nog een eindsprint ? U krijgt het antwoord van mij, wel nu.